می‌دانی در طول یک سال هر کدام از فرزندانت به کمک تو چند صفحه از کتاب‌های درسی‌شان را حفظ کرده‌اند؟ آیا در حفظ آیات قرآن نیز به همین مقدار به آنان کمک کرده‌ای؟
محبت واقعی نسبت به فرزندانت این است که همان‌طور که در طول سال دلسوزانه پا به پای آنان می‌نشینی و به آنها کمک می‌کنی تا چند صفحه بیشتر از تکالیف مدرسه‌شان را حفظ کنند، روش‌های مختلفی را امتحان کنی تا فرزندانت به تدریج موفق به حفظ قرآن کریم شوند. این گرانبهاترین هدیه‌ای است که تو می‌توانی در طول زندگی به فرزندانت تقدیم کنی. با این کار تو و فرزندانت هم در دنیا و هم در آخرت خوشبخت خواهید شد.
فرزند صالحی که توقع داری پس از مرگت برای تو دعا کند تا مقامت نزد خدا بالاتر رود، همان فرزندی است که روحش را هر روز با تلاوت قرآن کریم جلا می‌دهد و آیات نیکی به پدر و مادر را تکرار می‌کند و پس از هر نماز دستانش را برای دعایی صادقانه در حق تو به سوی آسمان بلند می‌کند.
خوشا به حال مادر که فرزندانی چنین نیکوکار دارد و مادری که ندای دل‌انگیز تلاوت قرآن کریم هر روز از منزلش به گوش می‌رسد.
زمانی را در اختیار فرزندانت بگذار، دست کم هفته‌ای یک بار تا با آزادی کامل در هر موردی با تو صحبت کنند. با گذشت زمان و در طی این جلسات هم از شخصیت فرزندانت آگاهی پیدا می‌کنی و هم متوجه می‌شوی تا چه مقدار در دستیابی به اهداف( دعوتگرانه‌ی خود) موفق بوده‌ای.
عدم موفقیت تو شاید به خاطر کوتاهی در موردی باشد که گمان می‌کردی حق آن را ادا کرده‌ای و یا شاید به خاطر عدم تنوع در روش‌ها باشد و یا شاید هم...
مهم این است که پیش از اینکه فرصت از دست برود از این امر مطلع شوی تا بتوانی کسانی را که امکان نجاتشان در مسائل اعتقادی و علمی وجود دارد نجات دهی.
اگر فرزندانت در زمان یادگیری به خاطر عدم مهارت اشتباه کردند به جای سرزنش آنان در مقابل دیگران، دلسوزانه آنان را برای جبران اشتباهاتشان راهنمایی کن. بدان که سرزنش تو نتیجه‌ای جز کور شدن استعدادها و توانایی‌های فرزندانت ندارد. به جای مقایسه‌ی توانایی‌های آنان با کودکان دیگر، سعی کن توانایی‌ها و نقاط ضعف فرزندانت را بشناسی و برای شکوفایی توانایی‌ها و برطرف کردن ناتوانی‌های آنان تلاش کنی.
مادری که توانایی‌های فرزندش را با توانایی‌های فرزند دیگران مقایسه می‌کند، چیزی جز فرزندان سرخورده و بدون اعتمماد به نفس نصیبش نمی‌شود.
نظرات